Poyraz son dönemde bir anda etrafta bizim görmediğimiz şeyleri görüyor. Süt kafası mı bu derken dikkatli bakınca biz de bulmaya başladık onun söylediklerini, bir kısmını sizle de paylaşalım...
Heyecanla 'Ördeek ördeek vak kak kak' dediğinde parmağının bir kardanadamı (elbette gerçek değil) ya da bir alıştırma bardağını işaret ettiğini görebiliyoruz.
Kahvaltıda 'gemiii, yüzüyoo' diye masada sürüklemeye başladığı
aslında bir yumurtalık,
veya restoranda masaya oturup bizdem 'gemi' diye heyecanla talep ettiği
aslında peçeteler.
Odaya girip 'öpüstü öpüstü' (otobüs) diye koşmaya başlıyor, biz 'n'oluyor' diye bakıyoruz ve
hedefin evimize emanet bırakılmış tekerlekli bir valiz olduğunu görüyoruz.
Yemekte bir anda 'abara ııın' diye gitmeye başlıyor,
veya 'at dıgıdı dıgıdı' diye koşmaya
tabağını önüne koyduğumda 'balıı yüzüyoo' diye sevinince
benim gördüğüm tabağa öylesine koyduğum közlenmiş kırmızı biber oluyor
Ama benim yaptığım bir resim hakkında aramızda şöyle bir diyalog geçebiliyor
- oğlum bu ne?
- bu ne?
- sen söyle ne bu?
- söyle
- oğlum bu gemi
- gemi
(aradan 10 dk geçer, hırslı anne kontrol yapmak ister ve resmi tekrar gösterir)
- oğlum biz buna ne demiştik?
- hi (merhaba)
- niye hi diyelim çocum. neydi bunun adı
- poyzaz (poyraz)
- eee, gel ben sana çiçek resmi yapayım!
Heyecanla 'Ördeek ördeek vak kak kak' dediğinde parmağının bir kardanadamı (elbette gerçek değil) ya da bir alıştırma bardağını işaret ettiğini görebiliyoruz.
Kahvaltıda 'gemiii, yüzüyoo' diye masada sürüklemeye başladığı
aslında bir yumurtalık,
veya restoranda masaya oturup bizdem 'gemi' diye heyecanla talep ettiği
aslında peçeteler.
Odaya girip 'öpüstü öpüstü' (otobüs) diye koşmaya başlıyor, biz 'n'oluyor' diye bakıyoruz ve
hedefin evimize emanet bırakılmış tekerlekli bir valiz olduğunu görüyoruz.
Yemekte bir anda 'abara ııın' diye gitmeye başlıyor,
veya 'at dıgıdı dıgıdı' diye koşmaya
tabağını önüne koyduğumda 'balıı yüzüyoo' diye sevinince
benim gördüğüm tabağa öylesine koyduğum közlenmiş kırmızı biber oluyor
Ama benim yaptığım bir resim hakkında aramızda şöyle bir diyalog geçebiliyor
- oğlum bu ne?
- bu ne?
- sen söyle ne bu?
- söyle
- oğlum bu gemi
- gemi
(aradan 10 dk geçer, hırslı anne kontrol yapmak ister ve resmi tekrar gösterir)
- oğlum biz buna ne demiştik?
- hi (merhaba)
- niye hi diyelim çocum. neydi bunun adı
- poyzaz (poyraz)
- eee, gel ben sana çiçek resmi yapayım!
4 yorum:
bayıldım bayıldım. al sana bir süper zeka daha. aramıza hoş geldin anne:))) daha senin görmediğin neler görüp seni dehşete düşürecek:)) Sizi seviyorum.
banu, poyraz büyüdüğünde tasarım okursa "perception" dersinde tarih yazacak... emin olabilirsin :)
Canaaaan, yasasin, senin de blogun olmus. Omerimi gordum duygulandim valla. Siz teyzeler tarafli goruyorsunuz, bugun ozyurt da tel.de muhtemel super zeka muhabbeti yapti (cumle gibi seyler kuruyor diye) ben de ona dedim ki 'gelip gordugunde super zeki olmaktan ne kadar uzak oldugunu anlayacaksin' :)
Selen, zamanla bu ozelligini kaybedip herseyi herkesin gordugu gibi gormeyi, algilamayi ogrenecek korkarim. Cocuk olmak bu. Bir de benim guzelim gemimi taniyamadi adam, nerde perception!
banucum bi yazıyosun yazma istegi uyandırıyosun bi yazıyosun cocuk yapma isteği :)
Hayatın anlamı "şeyleri" başka bir gözle yeniden keşfetme hazzı olsa gerek .
buket
Yorum Gönder