27 Şubat 2012 Pazartesi

Hayata Donus

Ulke tarihimizde ironik olarak 'Hayata Donus Operasyonu' diye anilan kara bir leke vardi, degil mi? Benim konum o degil ama... Benim hayata donusum gercekten hayata donus. Neseye, heyecana, istege donus...

2 gun once Dubai'ye donduk Istanbul'dan. Fuat'la gecirdigimiz 1.5 aydan sonra. Dun Erol'a soyledim. 1.5 yildir burada yasiyoruz oysa ben su anda yeni bir ulkede gibiyim. Yeni bir ev. Daha oncekinden farkli hissediyorum herseyi. Tarifi cok zor. Etrafimda bir koza var gibiydi, gri bir koza. Yasamima engel olmuyor, herseyi yapabiliyorum ama o her nefesimde cigerlerime doluyor, dunyaya onun golgesinde bakiyorum, cocuguma sarilirken bile koza da benimle. Artik o yok. Yururken yere daha az agirlik veriyorum sanki. Aldigim nefes daha temiz, sesim daha gur, gozlerim daha iyi goruyor, gercekten gulumsuyorum, insanlari kalbim dolu dolu seviyorum, icim hoplayiveriyor sevdigim birinden iyi haber alinca ya da sadece yumurta tam istedigim kivamda pismis diye. Cok sukur, cok... Daha tam bitmedi. Biraz daha gidecek yolumuz var ama artik beraberiz ve her gun bir oncekinden daha guzel olacak. biliyorum. Tanriya, dostlarima, kardesim icin dua eden, destek olan herkese; beni kozali halimle kabullenen benden bikmayan hayatimdaki tum insanlara. Surekli tesekkur ediyorum icimden...

Onceki yazimda Fuat'in roportaj verecek modda olmadigini yazmistim ama hep beraber merak ettik onu. Surec ve durum hakkinda bildigim kadariyla birkac seyi yazmak isterim:

- Fuat korsanlara ve Somalililere ofkeli degil, hatta sempati duyuyor! Hala asil kurbanin onlar (Afrika insanlari) oldugunu dusunuyor. (gemi daha dogrusu murettabat kacirmanin kotu oldugu gercegini asla reddetmeden) (elime bir korsan gecirirsem yapacaklarim sonucunda aramiz bir sure bozulabilir yani)

- Surecin ilk aylar disinda bizim dusundugumuz kadar kotu olmadigini soyluyor. Hatta bizim o kadar korkmus olmamiza sasiriyor. Yemek, su varmis. Fiziksel siddet cok az olmus. Oldurulme tehditlerinin bos oldugunu onlar zaten biliyormus, korsanlar ailelelere oyle soyletiyorlarmis.

- Nasil kurtuldular, kim ne yapti bilmiyoruz. Para mi verildi, umit kesildi de mi birakildi, yoksa hukumetler mi yapti bu isi hicbir fikrimiz yok. Tek bildigimiz gemi ele gecirildikten tam 16 ay sonra, 8 Ocak'ta bize ve onlara kurtulduklari bilgisinin gelmesi, ayni gun Gurcu bir kurtarma gemisinin gelip gemideki personeli almasi ve birkac gun suren bir yolculukla Kenya'ya goturulmeleri. Kenya'da Turk ve Gurcu yetkililer onlari bir otele yerlestirmis ve ustlerine bir kat kiyafet almis. Ertesi gun ozel bir ucakla (Gurcu) Istanbul'a getirildiler.

Hayata donus. Hem gemidekiler hem aileleri icin. Donulen bu hayat guzel bir hayat olur umarim bu zor donemden sonra...

12 Şubat 2012 Pazar

Kardesim yan odada uyurken...

Geciktim bu yaziyi yazmakta. Haberim olunca hemen yazarim saniyordum ama gorene kadar hep bir terslik olacak diye korktum, gordugumde de yaralari sarmanin sandigimdan daha uzun ve sancili bir surecte oacagini anladim, biraz karisik gunler yasadim/yasadik.

Su anda kardesim yan odada uyuyor. Eski cep telefonu numarasini tekrar actirdi. Cep telefonumdan eski numarasini aradigimda telefonu aciyor, mesela kadikoy'deyim 1-2 saate gelirim diyor. Eve karni cok ac geliyor, fasulyenin yaninda pilav yok diye hayal kirikligi yasiyor, hemen pisiriveriyoruz. Poyraz 'dayiii' diyor, guluyorlar, sariliyorlar, oynuyorlar. Dogal hayata dair butun bu seyler bir an durup baktikca icimi sevincle dolduruyor.

Cok sukur, binlerce sukur.

Aslinda geldiginde onla roportaj yapip yayinlayacaktim, burada bir amerikan filmi edasinda neler olmus bitmis anlatacaktim ama Fuat benim kadar 'medyatik' :) bir kisi degil, hoslanmiyor oyle seylerden. Belki ileride...

Bu surecte bana cok insan destek oldu. Kendimin de Fuat'in da ne kadar harika dostlari oldugunu ve aslinda ne kadar sansli oldugumuzu bir kez daha gordum. Hem gemiyi kurtarmak hem bu surecte benim sikintilarimi paylasmak konusunda Nurturia'daki tum arkadaslarim da cok cabaladilar.

Simdi erteleyip durdugum bu yaziyi yazma sebebime geldik, Nurturia kadinlari simdi bir baska kisi icin, bir annenin cani icin cabaliyorlar. Sanirim hepiniz duymussunuzdur, duymadiysaniz bilin, duyduysaniz bir kez daha hatirlayip elinizden geleni yapin lutfen. Losemi olan ve oglundan ayrilmaktan cok korkan bir anne var destegimizi bekleyen. Elbette iyilesecek ama bizim de yardimimizla... Detaylar su sitede: http://gamzeakbas.blogspot.com/


not: bu yaziyi istanbul'dayken yazdim ama yayinlayamadim. artik dubai'deyiz, bunu yayinlayayim bir de daha guncel birseyler yazayim...