20 Eylül 2012 Perşembe

Annesel Bir Takim Dusunceler - 2

Poyraz Dubai'deki kresine 2 hafta one basladi. Gecen hafta bir gun bir arkadasina vurmus oldugu haberiyle oldukca sasirdim. Iletisim konusunda cesitli beceriksizlikleri olmakla beraber vurmak pek yaptigi bir sey degildir. Bir de gercekten tırsıktır kendisi. Çocuklar yanından geçerken bile carparlarsa diye omuzlarını kaldırıp gözlerini kapatır. Dolayisiyla fiziksel bir catismaya pek girmez. Neyse bir daha olmadi, o gunlukmus derken, 2 gun once sınıfta pek çok çocuga vurmuş, bu yetmezmiş gibi ona 'no' diyen öğretmenine de vurmuş. No dedikçe devam edince de mutsuz sandalyeye oturtulmuş. Ogretmeni 'Guzelce de anlatiyorum ama belki dil probleminden dolayi anlamiyordur, siz de konusur musunuz?' dedi. Konuşmaya çalıştığımda ben de tokadı yedim. Belli ki cok üzülmüştü ama meseleyi gurur yapmış ve o yüzden geri adim atmamak için vurmaya devam etmişti. Oyle ki okuldan geline uyudu, uyandiginda beni tokatlamaya basladi. Kendisinin bu yaptigindan dolayi asiri stresli oldugu cok belliydi.

Butun annelerin cocugu gibi elbette benim cocugum da cok hassas. :)) Bu olay uzerine dusune dusune bir hal oldum. Neden boyle yapiyor bu cocuk ve ne yapmali?

- okulda cesitli stres faktorleri: bu yilki kres de gecen yilkiyle ayni ama ogretmeni farkli. Sorunsuz gidiyor ama gecen yilki gibi sevk ve askla degil. En onemlisi gecen yilki gibi ogretmenine hayran degil, en azindan simdilik. Gecen yilki ogretmeni miss busra'yi gordugu an yuzunde gulucukler acar ona binbir sirinlik yapardi. Bu yil duzeyli ve saygili bir iliskiyi koruyor gibi. (oysaki ogretmeni ermeni ve nine dedeleri turkiye'de yasamislar ve biraz turkce biliyor. Poyraz'a turkce 'seni cok seviyorum' diyor. ) bir baska nokta da 2 yas grubunu birlestirmisler ve poyraz su an sinifin hem yas hem boyut olarak en minigi. Zaten erkenci bir cocuk degil tam sinifa abisinin yanina fasulyeden gelmis gibi görünüyor. Bu da onda biraz stres mi yapıyor acaba...

- 'Hayir'a tepki: 'hayir'a inanilmaz tepkili. Biz de okuduk ya kitaplarda, 'çok az hayır deyin, olumluya çevirerek yönlendirin' gibi. Devirdiğimiz onca kitaptan becerdiğimiz tek şey bu oldu gibi görünüyor şimdilik, o da ters tepti. Oyle ki çok keyifli bir okul gununun ardindan bile 'öğretmenin sana neler dedi bugün?' desek 'no dedi' diyor.Ben evde bana vurduğunda 'elini tutup ona sariliyorum ve 'biliyorum sen de benim canımı acitmak istemiyorsun ve üzülüyorsun bana boyle yaptığın için, sen başkalarının canını acıtmanın çok kötü bir şey olduğunu biliyorsun' tadında konuşmalar yiyorum, bu konuşmayi yaparken bir yandan da dayak yemeye devam ediyorum. Ama biliyorum devamının gelmemesini sağlayacak tek şey bu. Ters tepki verirsem 'bunlar bana sökmez' durumunu ispat için daha fazlasını yapıyor. Acaba kendini kisitlanmis ve dislanmis mi hissetti? Yapayalniz mi kaldi? Ya bu onu okulda daha da yalnizliga ve izole kalmaya iterse zaten sosyallessin diye tum cabamiz...

- Bildigin simarik cocuk: Eh aslinda hayir denmeyen cocuk biraz da simarik cocuk degil midir? Baskasina vurma deyince vurmazsin kardesim bu kadar basit. simariksan vurmaya devam edersin. Bu kadar basit mi acaba?

Ben kendi kendime cocugum cok hassas mi yoksa simarik mi, ah cok uzulmus mudur, ogretmeni de ona sarilsa vb dusuncelerle bogusurken o gün amca ve dayı aradi tesadüfen. Onlara da bunu anlattım 'ah işte öğretmeni hayır diyormuş ama poyraz hayir'a tepki duyuyor, ah benim hassas çucugum' falan. Bekliyorum ki onlar da yeğenlerini korusunlar 'hayır' illetinden. Ama amca 'normal hayatta birine vurunca, 'biliyorum aslinda sen vurmak istemiyorsun' demez kimse, 'hayır' denir, birak normal hayatı tecrübe etsin' dedi. Dayı da (dayı bu bloğun en meşhur kişisi aslinda ama artık böyle normal konularda ondan bahsetmek istiyorum sadece, eskiye gönderme bile yapmadan) 'kendini asla hayir denmeyen bir çocuk sanmasın, bırak engellensin biraz' dedi.

Sonuçta annesel bir takim çıkarımıma gelirsek, ya bütün dünya pedagojik kitaplari okuyup öyle davransın ya da onlar 'normal' davranacaksa biz de normal davranalim (en baştan tabi. artik treni kaçırdık) Kitaplar hem hayata hazirlayin deyip hem boyle son derece idealize davranis bicimleri sunarken acaba celisiyorlar mi kendi iclerinde? Ya da ben simarik bir cocuk yetistirdim kime camur atacagimi bilemiyor muyum?


19 Eylül 2012 Çarşamba

Annesel bir takim dusunceler-1

artik annesel olmayan dusuncelerim de olmaya basladi, o yuzden bazi dusuncelerimi 'annesel' diye kategorize edebiliyorum :)

cok onemli seyler degil de, bunlari dusunmustum diye kendi kayitlarimda olsun istedim

- Onun adina endiselenme!

Poyraz'in motor becerileri geriden geliyor. (Hatta bununla ilgili 'occupational' terapi alacagiz. Turkcesini butun yaz aradim bulamadim. Sonucta hopla, zipla turu kas, koordinasyon gelistirici etkinlikleri bu isin uzmani bir terapist tarafindan yaptirma isi. Ama 'onun yerine parka goturuvereyimle' olacak bir sey degil. )
Bir AVM'de yuruyen merdivenlerden cikmaktaydik. Poyraz cok seviyor yuruyen merdivenleri. Normalde sabit dururdu. O gun merdivenle beraber o da basamak cikti birkac tane. Yan tarafa tutunuyor ama o kayiyor tabi, zor is. Biraz zorlanir gibi birkac basamagi cikti. Merdiveni cikti, arkasina bakti. Onun yasinda bir cocuk basamaklari pitir pitir cikmaktaydi ve en son basamaktan ceylan gibi sekerek iniverdi bitis cizgisine. Neyse, Poyraz dondu yurudu gitti. Ama benim ana yuregim onun adina yanmaya basladi. 'ah benim oglum, baska cocuklar oyle cikiyor, ben cikamiyorum diye uzuluyor mudur; bu onda asagilik kompleksi yapar mi; yaparsa bu neyle sonuclanir, insanlardan nefret mi eder, seri katil mi olur (yakinlarda 'kevin hakkinda hersey filmi gundemimizdeydi de) ben annesi olarak ona nasil yaklasmaliyim, ah acimazsiz hayat' Ben bu dusuncelerin agirligi altinda cokmusken bir ust kata cikan merdivenin basina geldik. Tekrar yukari cikacagiz. Bir baktim biraz once bir seri katil adayi olmus oglum aynen o cocuk gibi cikti merdivenleri, sonunda da benzer bir afilli inis yapti. sonra donup 'ben de yaptim. insanlar oyle cikiyordu, ben de oyle ciktim' dedi. valla oglum ne diyeyim sana, katliamdan kurtulan canlara mi sevineyim, senin de cikabildigine mi, hayatin sandigim kadar karmasik olmadigina mi bilemedim... Ona cool bir sekilde 'aa evet cok guzel ciktin' dedim ama gelecegimizi kurtarmanin sevinci icindeydim.

Daha baska annesel dusunceler de vardi yazacagim ama dusuncelerimin musebbibi uyandi, ama artik su  suskulugu kirayim diye bunu yayinliyorum...

Devam edecegim. Dusunmeye de yazmaya da :)